Het is kookboekenweek, maar in de minibieb aan de spoorwegovergang in Sambeek zijn geen kookboeken te leen. Wel zware kost: Der Schimmelreiter van Theodor Storm. Een novelle uit de negentiende eeuw die we vroeger bij Duits moesten lezen. Een koppig man voert een verbeten strijd tegen de elementen, maar zijn echte vijanden zijn de dorpsgenoten die niet van verandering willen weten. En zijn zwaarste tegenstander is misschien wel de eerzucht in hemzelf. Oud verhaal, universeel thema.
Een minibieb. Een kastje op palen, iets van een meter breed, met twee glazen deurtjes ervoor. Eentje staat wijd open, door de vorige bezoeker vergeten te sluiten. Die was vast en zeker te gehaast, zó in de ban van zijn nieuwe boek, zó enthousiast om aan zijn leesavontuur te beginnen dat hij het deurtje open liet staan. Gelukkig is het droog vandaag.
Leuk initiatief. Je timmert een kastje, legt er een stuk of twintig boeken in die je missen kunt en hangt er een briefje bij. Dat iedereen gratis een boek kan lenen. Dat je het terug mag brengen, maar dat je er ook een ander boek voor in de plaats mag zetten. Of je brengt niks terug en geeft het aan een ander om te lezen. Ook goed. Als het boek maar gelezen wordt.
Om te lezen.
Daar zijn ze voor bedoeld. Toch leg ik die van mij niet in een tochtig kastje aan de straat. Ik kan ze niet missen. Mijn boeken zijn mijn vrienden en mijn vrienden blijf ik trouw. Er gaat geen dag voorbij dat ik hun ruggen niet streel, mijn blik niet langs de titels laat gaan. Elk boek een tot dan toe onbekende wereld waar ik een tijdlang te gast was. Waar mij geen vragen werden gesteld, alleen maar antwoorden gegeven. Zoals echte vrienden doen.
(Eerder verschenen in De Gelderlander, 28 oktober 2015)