Het valt niet mee ergens te geraken als je altijd de weg kwijt bent.
Even leek het erop alsof de voorlaatste reis naar het buitenland de ban op een vlekkeloze trip – dat wil zeggen: een rit zonder ook maar één verkeerde afslag – zou doorbreken. De heenreis ging voortreffelijk. Niet alleen de files en wegomleidingen ontbraken, zelfs de landkaart bleek tot in detail te kloppen. In één vloeiende beweging naar onze bestemming, driehonderd kilometer verderop. Wij geraakten in een euforische stemming. Zelfs mijn kinderen keken met enig ontzag naar hun vader op: het was hem dan eindelijk gelukt.
De terugweg gooide roet in het eten. Ergens tussen Kreuznach en Dürkheim bevond zich een afslag die er komende van de andere kant heel anders uitzag. Of misschien was de afslag wel afgeschaft gedurende onze vakantie. Ook al was het dan een lang weekend. Hoe het ook zij, ik miste een weg naar rechts, kwam daar pakweg vijfentwintig kilometer later achter en zat vervolgens hopeloos stuk.
Het duurde niet lang of de kaart lag in deplorabele toestand op de motorkap. U kent die kaarten wel. Uitvouwen is ongeveer zo eenvoudig als ademen. In elkaar vouwen staat gelijk aan promoveren op het feit dat de stelling van Ptolemaeus (een convexe vierhoek is dan en alleen dan een koordenvierhoek, als de som van de producten van de lengten van overstaande zijden gelijk is aan het product van de lengten van de diagonalen) op een misverstand berust.
Wij hebben de weg uiteindelijk teruggevonden en liepen slechts twee uur vertraging op. Op de keper beschouwd was het minder erg dan die keer dat ik anderhalf uur door Apeldoorn had gereden en uiteindelijk de weg moest vragen aan een man op een bankje aan wie ik een uur eerder dezelfde vraag had gesteld.
Wij gaan dit jaar goed voorbereid op reis. Natuurlijk heb ik de nieuwste editie van Het beste boek voor de weg en een wegenkaart van elk land dat ik doorkruis. Op internet heb ik bij minimaal drie sites een routebeschrijving opgevraagd en die heb ik keurig uitgeprint en met plakband aan de binnenkant van mijn portier geplakt. Mijn echtgenote heeft dit jaar een cursus kaartlezen voor vrouwen gevolgd. Want vrouwen schijnen moeilijker, of laat ik zeggen ánders, kaart te lezen. Zij heeft op de cursus onder andere geleerd dat het beter is kaart te lezen van zuid naar noord, in plaats van andersom. Landkaarten met het zuiden bovenin zijn helaas nog maar mondjesmaat te verkrijgen. We hebben voor dit jaar daarom een simpele, maar doeltreffende oplossing gevonden. We gaan naar Finland in plaats van het geplande Zuid-Spanje.