Dwarskijker van woensdag 12 juni 2024
Vandaag horen zo’n elfhonderd leerlingen uit het Land van Cuijk en Gennep of ze geslaagd zijn. Eindelijk dat felbegeerde vmbo-, havo- of vwo-diploma op zak.
Dat gebeurt altijd rond deze tijd. Waarom ik vind dat we er met meer aandacht bij stil moeten staan? Omdat deze kinderen een belangrijk deel van hun middelbareschooltijd, toch een jaar of twee, hebben moeten studeren onder moeilijke omstandigheden.
We zijn de ellende misschien alweer vergeten. Maar tussen 2020, voor velen het jaar waarin hun opleiding startte of nog niet zo lang daarvoor was gestart, en 2022, was leren niet zo vanzelfsprekend. Door de corona-pandemie werden de leerlingen geconfronteerd met sterk wisselende omstandigheden, onzekerheid en weinig contactmogelijkheden met leeftijdsgenoten, contacten die in de puberteit en schooltijd zo belangrijk zijn. Niet naar school, wel naar school maar met mondkapjes op. Afstand houden, toch weer niet naar school en digitaal onderwijs, staren naar dat beeldscherm, proberen niet afgeleid te worden, proberen niet in slaap te vallen boven het toetsenbord. Ontspanning? Beetje voor de tv hangen of appen. Want ook gymzaal en sportveld zijn verboden terrein.
Ze hebben het toch maar gehaald. Vandaag wordt bij de meesten de vlag uitgestoken. Een vette proficiat. Ze verdienen een diepe buiging van ons volwassenen.
Wat ligt er voor ze in het verschiet? Ik zou graag schrijven: een welvarende toekomst in een schone wereld zonder geweld. Maar ja.
Hopelijk heeft die pandemie hen toch iets opgeleverd. Dat het doorzettingsvermogen van die kinderen dusdanig sterk is geworden, dat ze alle uitdagingen waarmee onze generatie (en de vorige) ze heeft opgescheept, kunnen pareren.