Dwarskijker van zaterdag 1 juni 2024
Is het standbeeld dat Gennep op de Markt wil plaatsen ‘ondermaats’? De twee kinderen met een paraplu in hun knuisten verwijst naar de bedenker van het deuntje van Onder moeders paraplu, de in Gennep geboren Johannes Wierts (1866-1944). De kunstcommissie vindt het ondermaats: te weinig artistiek, een letterlijke verwijzing naar het liedje. Het gemeentebestuur vindt het weinig subtiele beeldje juist passend: ‘Het verhaal is belangrijker dan de artistieke waarde’.
Waarmee de kunstcommissie in feite gelijk krijgt. Maar B en W zeggen dat het standbeeld geen artistieke waarde hóeft te hebben. Als toeristen bij het zien van het beeld maar van de fiets stappen en zich realiseren: ‘O ja, dat kinderliedje.’ Waarna ze op een Genneps terras een uitsmijter bestellen. Kassa.
Dat advies van de commissie was dus overbodig, het gaat blijkbaar niet over kunst. Ik weet wel naar welke kant de meter zou uitslaan als het op tv bij Tussen Kunst & Kitsch zou worden besproken.
Waarom zijn de ‘twee kindjes’ uit het liedje een jongen en een meisje geworden? In de liedtekst wordt het geslacht niet genoemd. Ik denk bij Hanneke en Janneke toch eerder aan meisjes. Is zeker weer te woke gedacht.
Wat mij stoort, is dat het beeld ook Wiel van Dinter beoogt te eren. De inwoner die zoveel heeft betekend voor Genneps geschiedschrijving. De kinderen staan op een stapeltje boeken. Daar moet Wiel het mee doen.
Kruideniersmentaliteit. Van Dinter en Wierts hebben niets met elkaar van doen, de amateurhistoricus verdient een eigen huldeblijk. Een regionale historieprijs naar hem vernoemd. Op zijn minst. Of de Wiel van Dinterstraat. In ieder geval meer dan een stapeltje versteende boeken. Beetje armoe, toch.
Illustratie: Hanneke en Janneke zouden best eens twee meisjes kunnen zijn.