Dwarskijker van zaterdag 9 maart 2024
Tilburg was Gennep voor. Daar is eerder een straat genoemd naar componist Johannes Wierts (1866-1944). Maar tachtig jaar na diens dood wordt dan toch ook in Gennep de componist van vele volks- en kinderliedjes geëerd die in het stadje ter wereld kwam.
Klopt het dat straten tegenwoordig niet meer zo snel worden genoemd naar mensen die veel betekenden voor het dorp? Onze voorouders waren veel scheutiger met het uitdelen van straatnaambordjes. Kijk maar naar de oudere straten in de dorpen in onze regio: nogal wat dragen de namen van lokale bestuurders, burgemeesters vooral, en pastoors. Waarvan je moet afvragen of ze zo bijzonder waren.
Daar is de klad in gekomen. Twee oorzaken, denk ik. Ten eerste: we bouwen nu geen straten, maar hele wijken. Daar heb je zoveel namen voor nodig, dat het gemakkelijker is om ze te noemen naar planten, vogels, schilders of rivieren. Ten tweede: we zijn een genivelleerd volkje geworden. Dat iemand een bijzonder talent heeft, of erin slaagt langer dan één termijn bestuurder te zijn, moet daar de vlag voor uit? Doe maar gewoon. En stel je voor dat later bekend wordt dat die persoon ook enkele zwakheden heeft gehad, dan moet zo’n straatnaam veranderd worden. Hoop gedoe.
Over Wierts is een leuke anekdote overgeleverd. Zijn beroemde liedje, Onder moeders paraplu, werd ook gespeeld door het carillon van de Munttoren in Amsterdam. Wierts, die in Den Haag woonde, nam zijn intrek in een hoofdstedelijk hotel om zelf het deuntje over de stad te kunnen horen klinken. Maar steeds bij de eerste tonen, verzonk het lied weg in het geluid van de straat, van vuilnislieden en dronken lui. Zodat hij er niet van kon genieten en teleurgesteld de hoofdstad verliet.