Dwarskijker van woensdag 13 februari 2024
Dat het beter is voor mens en milieu als boeren wat duurzamer met de bodem en de gewassen om zouden gaan, daar zijn vriend en vijand het over eens. Maar zo’n grote omslag bewerkstelligd te krijgen, dat is een zaak van lange adem. Het is net zoiets als een Belgische knol bij de Metworstrennen in het Vortums Veld over de streep zien te krijgen. Dat vergt inspanning en geduld. Maar komt die eentonner eindelijk toch over de streep gesukkeld, dan klinkt gejuich.
Ook het van oudsher agrarische Land van Cuijk moet mee in de transitie naar een andere landbouw. Daar is het gemeentebestuur zich van bewust, zo heb ik begrepen. Een gemeente heeft echter niet zoveel wettelijke mogelijkheden om boeren tot een andere bedrijfsvoering te verleiden.
Wie grond in eigendom heeft, kan als eigenaar wél wat doen. Je kunt degene die je grond bewerkt, immers voorwaarden stellen. Dan komt het goed uit dat de vijf gemeenten die nu de gemeente Land van Cuijk vormen nog niet al hun landbouwgrond hebben verpatst aan projectontwikkelaars. Die 335 hectare zet de gemeente nu om boeren een stukje de goede kant in te duwen.
Boeren die gemeentegrond willen pachten en bereid zijn op duurzame wijze gewassen te telen, krijgen voortaan voorrang. En ze mogen de grond voor langere tijd pachten. Dat maakt het rendabel om met bodemverrijkers te werken, die pas na een tijdje effect op de bodem hebben.
Slimme actie van de gemeente, een pluim waard. Er wordt zelfs gedacht over een verbod op het gebruik van glyfosaat als onkruidbestrijder. Nou nou.
Het zijn allemaal kleine stappen. Zo heel veel hectares zijn het nou ook weer niet. Maar wie het goede voorbeeld geeft, krijgt vanzelf navolgers. Op naar de finish!