Dwarskijker van woensdag 31 januari 2024
Jaren geleden, het was 2007, mocht ik al schrijven over een plan om iets te doen met de Hapse vuilnisbelt. Het is een fikse bult in het landschap, een groene puist langs de snelweg, een landmark die aangeeft waar het afvalputje van het Land van Cuijk is: waar onze poep wordt verwerkt, ons groenafval in compost wordt omgezet en waar we onze afgedankte huisraad naartoe kunnen brengen.
Ik sprak toen met een ‘revolutionair’. De man zou de vuilnisbelt helemaal afgraven. Volgens hem was 95 procent te recyclen of om te zetten in energie. Het kleine beetje zware gif dat over zou blijven, zou met extreme verhitting onschadelijk gemaakt worden. Na zes jaar buffelen zou hij een brandschoon terrein opleveren. Ideaal voor een industrieterrein, alternatief voor Bedrijventerrein Laarakker dat dicht bij Haps zou komen.
Na een tijdje hoorde je niets meer over dit plan van afvalmining. Toch blijft de Hapse bult mensen bezighouden. Ooit was er sprake van de aanleg van een skipiste. Dat bleek een flauwe 1-aprilgrap te zijn.
Het waterschap heeft er windmolens willen plaatsen, maar is geschrokken van de regels van de gemeente en het felle Nimby-verzet uit de buurt.
Nu is er een nieuw plan. Zonnepanelen (uitstekend) en een parkeerterrein voor trucks met laadpalen (ook prima).
Mochten deze plannen ook nu niet verder komen dan de ontwerptafel, dan zou ik zeggen: laat maar. Laat de Hapse bult tot in de verre toekomst een litteken in het landschap blijven. Dat het ons slimme nageslacht eraan herinnert dat er ooit een periode was waarop hun voorouders ongehinderd consumeerden en het afval, zonder er goed bij na te denken, op een hoop kieperden. Wat zullen ze grinniken om zoveel domheid.
Foto: Ed van Alem