Dwarskijker van woensdag 1 november 2023
Het is niet mijn favoriete onderwerp, maar we moeten het er toch even over hebben. Over de dood. De reden? Het nieuws dat Brabanders vaker voor cremeren kiezen dan andere Nederlanders.
Ik vond het opmerkelijk. Brabanders zijn toch niet echt vooroplopers als het om progressieve ideeën of vernieuwing gaat, zo meen ik, als Brabander, wel te mogen zeggen. En dan blijken ze toch vrij eenvoudig afscheid te kunnen nemen van zoiets traditioneels als begraven. Meer dan de helft van de ondervraagden verkiest de oven boven dat gat in de grond.
De onderzoekers die de conclusies presenteerden, kwamen ook met verklaringen. Dat cremeren goedkoper is, zal vast een rol spelen. Maar we zijn geen Zeeuwen, hè, zo zuunig zijn we toch niet? Die andere conclusie lijkt me meer hout te snijden. Dat is het gegeven dat Brabanders familiairder zijn dan anderen. Als je vaker bij mekaar over de vloer komt, gaan de gespreksonderwerpen ook sneller de diepte in. En als je het dan hebt over wat er na je dood moet gebeuren, dan komt crematie eerder bovendrijven. Want Brabanders willen een ander ook niet te veel last geven, hè. Nabestaanden die dat graf moeten bijhouden en grafrechten moeten betalen… Laat maar. Doe mij maar in een urn.
Dat familiaire maakt Brabantse uitvaarten ook gezelliger. Als je dan toch afscheid moet nemen, maak er dan iets van. Als het een oude tante of oom is die ten grave of ten oven wordt gedragen, krijgt zo’n uitvaart alles van een familiereünie. Van heinde en verre komen de neven en nichten terug naar Brabant. Om de overledene de laatste eer te bewijzen? Tuurlijk. Om bij te praten? Ook. Maar vooral voor de Brabantse koffietafel. Daar nemen we geen afscheid van, hoop ik.