Dwarskijker van zaterdag 7 oktober 2023
Triest verhaal. Dat Noordoost-Brabant 1.500 dak- en thuislozen telt. Dat het in het Land van Cuijk 77 volwassenen zijn en 16 kinderen. Die slapen weliswaar niet allemaal onder een viaduct of in een oude wasmachinedoos, maar een huis dat ze een thuis kunnen noemen, hebben ze niet.
Het zijn vaak persoonlijke oorzaken. Ik vat ze even ongenuanceerd samen onder het kopje ‘schulden en scheidingen’. Daardoor valt de deur van dat warme thuis achter je dicht en gaat niet meer open.
Moet de overheid hun probleem oplossen? Of is het ‘eigen schuld dikke bult’? Ik vind dat een fatsoenlijke samenleving mensen niet in de kou laat staan. Ook niet als ze iets doms hebben gedaan of als een relatie stukloopt.
Ik meen dat woningbouwcorporaties vroeger altijd wel een paar woningen achter de hand hielden. Voor mensen die door een scheiding op straat kwamen te staan. Mijn lief en ik hebben ook weleens sneller dan verwacht een huurhuis gekregen. Bleek zo’n ‘scheidingshuis’ te zijn waar op dat moment toch geen gegadigde voor was. Wel een beetje uitgewoond. Maar ach.
De Bossche wethouder Slikker ziet een oplossing in het bouwen van ‘scheidingshotels’. Daar moest ik even op kauwen, op dat idee. Wat een treurig hotel wordt dat. Als je door de gang loopt, klinkt vanachter elke deur gesnotter of gejank. Maar het heeft ook een positieve kant, zo realiseerde ik me later. Als ervaringsdeskundigen kun je elkaar natuurlijk heel goed steunen. Gedeelde smart is halve smart, zeggen ze. Daar komt nog iets bij. Wie een nieuwe stap wil zetten op het kronkelige pad van relaties, is in zo’n scheidingshotel natuurlijk op zijn plaats. Vrijgezellen waar je maar kijkt. Scheidingshotel wordt dating-hotel.
Foto: Matt Green