Dwarskijker van zaterdag 23 september 2023
Moet de oude gevel van de Cuijkse melkfabriek blijven staan, ook als die straks omringd wordt door nieuwe huizen? De gemeente aarzelt. De sloop van de Nutricia-fabriek gaat beginnen en de plannen voor de woningbouw zijn gemaakt. In het dorp klinkt een luide roep: laat die gevel staan ter herinnering aan een stukje industrieel verleden.
Het gebeurt wel vaker. Dat een gevel van een monumentaal gebouw wordt gehandhaafd en het visitekaartje wordt van appartementen daarachter. Geslaagd voorbeeld is te zien in Mook waar het front van het schippersinternaat werd bewaard en waarachter nu wordt gewoond. En ook in Cuijk weten ze hoe dat moet, getuige de bewaarde gevel van de Victor Hugo in de Molenstraat.
Er is ook een andere bouwfilosofie. Ik las er gisteren nog over in de Volkskrant. Er zijn architecten die het principe huldigen dat je helemaal niets moet slopen. Dat je een bestaand gebouw als basis moet nemen voor herbestemming. Dat je nieuwe en extra woningen creëert, door te veranderen, te verbouwen en eventueel bij te bouwen. Franse architecten zeggen op die manier al heel veel woningen en zelfs wijken te hebben omgetoverd in moderne huisvesting.
Renovatie is veel duurder dan nieuwbouw, zeggen overheden en projectontwikkelaars dan. Volgens de Franse architecten is dat een verzinsel. Maar nieuwbouw is natuurlijk veel gemakkelijker. En je hoeft er ook niet zo creatief voor te zijn. Dan is er ook werk voor de mindere goden uit het architectenklasje.
Wat ik persoonlijk mooi vind van de melkfabriek, is de loopbrug tussen de twee fabrieksgebouwen. Kan die wellicht ook bewaard blijven? Zo’n zwevend penthouse boven de Grotestraat lijkt me een tof idee. Ook bij dijkbreuk.