Dwarskijker woensdag 23 augustus 2023
Heeft een sap waarin vruchten worden verwerkt uit het Maasheggengebied een eigen smaak? Twee lokale ondernemers denken van wel, zo las ik gisteren. Door aan het sap van appels en peren vruchten toe te voegen die groeien aan Maasheggenstruiken – sleedoorn, meidoorn en vlierbes – zou je zo’n unieke smaak kunnen krijgen. De ‘smaak van de Maasheggen’, zo wordt het marketingconcept genoemd.
Ben benieuwd. Is het de Maasklei die onze vruchten een eigen smaak geeft? Of smaken sleedoorn-, meidoorn- en vlierbesvruchten uit pakweg de Achterhoek niet veel anders dan die van onze Maasheggen. Maakt ook niet uit. Ik gun de ondernemers het voordeel van de twijfel. Het gaat tegenwoordig toch vooral om de beleving, nietwaar?
Er is onder de vlag van hetzelfde marketingconcept ook al Maasheggen-gin te koop. En Maasheggenkruidenthee, Maasheggensiroop en Maasheggenhoning. Je kunt zelfs een tripel drinken met de prachtige naam Gouden Hiep; de naam van dat biertje verwijst naar het kampioenschap Maasheggenvlechten.
Streekproducten doen het goed. Ze liggen in het schap van heel veel winkels en prijken op de menukaarten van veel restaurants. In welk gehucht je in Nederland ook komt, overal kun je de eigen smaak van de regio proeven.
Veertien dagen geleden, tijdens een wandeling over de Rijnbandijk tussen Lienden en Eck en Wiel, proefde ik bij een boer een heerlijk stukje appeltaart. Die appeltjes kwamen uit een van de vele boomgaarden die aan de voet van de Rijndijk gedrapeerd liggen. Ik zou er best nog eens voor omrijden, voor dat voortreffelijke stukje gebak. Maar ja. Dat was in de Betuwe, de bakermat van ons fruit. Kom je daar met Maasheggensmaak overheen? Niet opgeven, jongens.