Dwarskijker van woensdag 19 juli 2023
Breed opgezette onderzoeken onder de bevolking, daar smul ik van. Zoveel procent van dorp X wil elektrisch rijden, maar kan het niet betalen. Zoveel procent van stad Y ervaart burenoverlast, maar durft dat niet te zeggen. Zoveel procent van leeftijdsgroep Z heeft last van zweetvoeten.
Dat rapport over het welbevinden van de Brabander, u kon daar maandag in deze krant over lezen, heb ik dus met veel plezier tot me genomen. De korte samenvatting luidde in de krant: Brabantse ouderen zijn gelukkig, jongeren, met name in de stad, zijn dat veel minder. Alle plussen en minnen bij elkaar leveren een fraai rapportcijfer op: 7,5. Daar deed ik als middelbare scholier een moord voor.
Wie bladert door zo’n rapport, stuit ook op de nuances. De cijfers van de gemeente Land van Cuijk, inmiddels behorend tot de categorie ‘middelgrote gemeenten’, vertonen hier en daar interessante verschillen met die van de gemiddelde Brabander. Zo zijn we met 65 procent nóg tevredener dan de Brabanders, van wie al 61 procent zegt content te zijn.
We zijn ook eerder bereid om in actie te komen. 85 procent wil het eigen huis energiezuiniger maken tegen 80 procent in Brabant en zelfs zijn meer mensen bereid hun levensstijl aan te passen voor een beter milieu. Weliswaar vind ik die 61 procent bitter laag, maar altijd nog beter dan de 59 procent in de rest van de provincie.
Meest opvallend vind ik dat 71 procent van de Land van Cuijkenaren tevreden is met de milieukwaliteit in de leefomgeving tegen een armzalige 55 procent van de Brabanders. Ook over groen en natuur in onze omgeving zijn we beter te spreken. Zie je, het is hier gewoon goed wonen. Makelaars opgelet: er kan best een half tonnetje bij.