Dwarskijker zaterdag 24 juni 2023
Ik zat op een grote middelbare school. Tegenwoordig noemen ze dat een leerfabriek. Omdat sommige leerlingen verzuipen wegens te weinig persoonlijke aandacht.
Zou kunnen. Ik zat niet op het bemoei van docenten te wachten.
Ik leerde jongens en meisjes kennen uit andere dorpen. Dat was spannend. Jongens uit Langenboom die goed konden toepen. Meisjes uit Mill en Ledeacker die na de schoolfuif niet te beroerd waren om de wachttijd – pa zou ze ophalen – te doden in een donker hoekje van het schoolplein.
In Mill gaat het Merletcollege sluiten. Ouders willen nu een eigen, kleine vmbo-school oprichten. Waarom? Hun bloedjes van kinderen naar de grote school in Grave of Cuijk sturen zien ze niet zitten. Vanwege het gebrek aan persoonlijke aandacht. Ik denk dat trots ook een rol speelt. Eerst verlies je als gemeente de zelfstandigheid, nu ook nog de school weg.
Ik snap die wens voor een eigen school. Hoop alleen dat de initiatiefnemers ook rekening houden met die andere, wettelijk vastgelegde opdracht: ‘een school moet leerlingen ook begeleiden naar actief burgerschap en daarmee bijdragen aan sociale cohesie’ (bron: SCP). Ontmoeting is daarvoor een eerste vereiste en daarvoor, zeggen deskundigen, is een zekere mix van leerlingen een belangrijke voorwaarde. Is het verstandig om adolescenten vier jaar in een bubbel te laten opgroeien als je de kans hebt hun horizon in die belangrijke fase van het leven te verruimen?
Straks fietsen de havo- en vwo-leerlingen naar de multiculturele school in Cuijk en de vmbo’ers naar het schooltje in Mill. Veilig in de eigen bubbel. Ik hoop dat ze tenminste op het voetbalveld nog een leeftijdsgenoot ontmoeten met een ander kleurtje of accent.