Dwarskijker woensdag 21 juni 2023
Het nieuwe gemeenschapshuis van Sambeek komt in de verbouwde kerk en die moet natuurlijk een naam krijgen. Sambekenaren hebben mogen stemmen op vijf genomineerde namen. Wordt het D’n Biecht, D’n Engel, het Hanneshuus, D’n Toog of toch… Duvelshof?
Wie mij een beetje kent, weet dat ik geen moment geaarzeld zou hebben als ik de naam had mogen kiezen. Duvelshof natuurlijk. Ik kan niet aan kerk en kerktoren voorbijgaan zonder een bewonderende blik te werpen op het prachtige beeld dat daar staat, de duvel van Mirjam Verheijen, de duvel die ooit, volgens de legende, een ongewijd klokje uit de toren stal. Ik heb de legende, die hoogmoed als thema heeft, een belangrijke rol gegeven in mijn roman Duiveldans, die zich in Sambeek afspeelt. Verleden jaar heb ik de legende nog eens vrijelijk herschreven voor een fietsroute door het Maasheggenlandschap.
Ik denk dat d’n duvel de eerste dwarskijker was.
Maar ik zie het niet gebeuren. Ik denk dat Sambeek gekozen heeft voor een minder ondeugende naam. Om de Allerhoogste niet nog meer te kwetsen. Die zit daarboven toch al te kniezen. Het een na het andere godshuis wordt afgebroken of vertimmerd tot appartementencomplex of gemeenschapshuis. En zo’n gemeenschapshuis dan ook nog eens vernoemen naar een muitende engel die de personifiëring van het Kwaad is geworden, Gods eeuwige tegenstrever? Misschien beschouwt God die vernoeming naar Beëlzebub wel als een dikke middelvinger, gesymboliseerd in die knoeperd van een toren naast de Duvelshof.
Van de andere kant: alles wijst erop – opwarming aarde, dreigende wereldoorlog – dat Lucifer zijn strijd met God aan het winnen is. Misschien toch geen slecht idee om d’n duvel te vriend te houden…