Dwarskijker woensdag 29 maart 2023
Ik hoop natuurlijk dat Wim Hillenaar snel een huis vindt in Maastricht. Het is toch anderhalf uur met de auto. Als er geen files zijn tenminste. En de twee tunnels in de A73 niet afgesloten zijn vanwege onderhoud. Hetgeen best vaak het geval is.
De trein is een alternatief. Onderweg kan hij op mestreechtertaol.nl de taal van de Maastrichtenaren oefenen. Als de wifi het doet.
Volgens het digitale spoorboekje is hij met trein en bus maar een half uur langer onderweg. Dat is de theorie. Zoals ik zondag mocht ervaren, is de overstaptijd in Roermond, waar Arriva het stokje overgeeft aan NS, te kort. Je rent je het zweet in je oksels, trap af en weer op, om vervolgens de kont van de gele dubbeldekker van spoor 1 te zien wegrijden.
Sinds enige tijd kun je het halfuur dat je dan moet wachten – tenzij je de boemel neemt, die vaker stopt dan een reu die zijn territorium met plasjes aftekent – doorbrengen in de Stations Huiskamer. Klinkt huiselijker dan het is. Een huiskamer waarin consumptie verplicht is, de koffie bedenkelijk, décafé niet wordt geschonken en je je eigen boterham niet mag opeten?
De terugweg? Zoals de machinist van NS geen boodschap heeft aan de reizigers van Arriva, heeft die van Arriva dat niet met die van NS. Opnieuw ren je de ziel uit je lijf. Soms haal je de trein, maar moet je aan het zuurstof. Waarna je je realiseert dat je vergeten bent om uit te checken bij NS en in te checken bij Arriva.
Het flitste door mijn hoofd toen ik buiten adem in het stinkende dieselboemeltje dook. Zou het helpen als alle burgemeesters tussen Nijmegen en Maastricht af en toe de Maaslijn zouden nemen? Of die dan misschien sneller tot een moderne spoorlijn wordt uitgebouwd?