Dwarskijker van zaterdag 28 januari 2022
Marieke Moorman, die volgende week burgemeester van het Land van Cuijk wordt, is tot ereburger benoemd van Bernheze, de gemeente die ze achterlaat. Wethouders en raadsleden hadden nóg een verrassing voor haar: ze hadden samen koekjes gebakken. Een petitfourtje dat Merci Marieke is genoemd.
In dat smakelijke afscheidscadeautje kun je ook een boodschap lezen. Er is immers dat gezegde: wie baas is, bakt koek. Met andere woorden: het is de raad die het laatste woord heeft in een gemeente en niet, al denken sommigen dat, de burgemeester.
Wim Hillenaar, die plaats moet maken voor Marieke Moorman, weet er alles van. Met hem dachten velen dat zijn tijdelijke burgemeesterschap in een vast dienstverband zou worden omgezet. Maar de raad van het Land van Cuijk besliste anders. Het koekje dat deze raad voor de burgemeester bakte, smaakte niet zoet, maar bitter. Het was een Wegwezen Wimke.
Op dinsdag 7 december 2010, rond kwart over acht, ging in huize Hillenaar te Gouda de telefoon. Wim Hillenaar kreeg goed nieuws: hij werd burgemeester van Cuijk. Een halfuur later belde ik hem op. Ik mocht als journalist zijn eerste reactie optekenen. Aan de andere kant van de lijn klonk een blij mens. ‘Het voelt voor mij als thuiskomen’, zei de in Boxmeer opgegroeide jurist. Hij had heel veel zin om terug te keren naar de regio.
Het wordt tijd voor een bekentenis. Voor mij als columnist was Wim Hillenaar een buitengewoon saaie burgemeester. Geen enkele misstap. Geen onvertogen woord. Keurig in het pak, welbespraakt en met een groot empathisch gevoel voor zijn burgers. Die zelfs de tekst van ‘Brabant’, dat onofficiële volkslied, uit zijn hoofd kent. Een hele goeie burgemeester dus. Merci Wim.
Foto: Ed van Alem