Dwarskijker zaterdag 10 december 2022
‘Je bent het niet geworden’, zei de hoofdredacteur van deze krant, toen ik, ver weg in de jaren tachtig, had gesolliciteerd. ‘Hoewel je wel geschikt bent.’
Dat was slikken. ‘Waarom niet?’, wist ik er nog uit te persen. ‘Tja’, zei de hoofdredacteur. ‘Nieuw beleid, hè. Bij gelijke geschiktheid moet ik kiezen voor een vrouw.’
Daar kon ik mee leven. Met dat argument kon ik thuis komen bij mijn moderne lief: ‘Schatje, ik ben het niet geworden. Bij gelijke geschiktheid kiezen ze voor een vrouw…’
Ik liet me er zelfs op voorstaan: dat ik een bijdetijdse man was die ook vond dat er iets moest worden gedaan aan de discriminatie van vrouwen op de arbeidsmarkt. Desnoods ten koste van mezelf.
Ondertussen baalde ik als een stekker.
Waarom is Wim Hillenaar geen burgemeester geworden? Waren hij en Marieke Moorman gelijke kandidaten en telde toen ineens mee dat er nog te weinig vrouwelijke bestuurders zijn? Ik hoop het voor Wim. Ook hij kan dan met opgeheven hoofd door de straten van Cuijk. Ja, hier loopt de afgewezen burgemeester. Maar hij was wél geschikt en maakte met een buiging plaats voor een vrouw!
Ondertussen baalt ie als een stekker.
De raad vergaderde geheim. En niemand mag, op straffe van berechting, iets zeggen over waarom het Marieke werd en niet Wim. Maar u en ik weten dat als we de kerst- en nieuwjaarsborrels achter de rug hebben, dat ten minste één van die 37 raadsleden zijn of haar mondje voorbij heeft gepraat. Tot die tijd ga ik er van uit dat het geslacht de doorslag gaf.
Met mij liep het goed af. Twee maanden later belde de hoofdredacteur. ‘Ik heb weer een vacature. Heb je nog interesse? Een brief? Nee joh. De procedure sla ik dit keer over. Anders moet ik weer…’