Dwarskijker zaterdag 14 januari 2022
Bomen. Ik denk dat er, op hondenpoep na, het meest op gemopperd wordt tijdens de buurtbarbecue. Want je kunt je auto niet goed kwijt. Heb je je BMW wél zonder butsen kunnen parkeren, blijkt ie de volgende dag besmeurd met de poep van duiven die in de toppen nestelen. Of je moet voortijdig naar de wasstraat omdat de lindeboom liters vol honingdauw heeft afgescheiden. Die bloesem is leuk, maar als de blaadjes in je tuin vallen, is het uit met de pret. De herfstkleuren zijn prachtig, maar het plezier vergaat je snel als je weer met die bladblazer aan de gang moet. En heb je eindelijk zonnepanelen, gaat je winst in rook op door de schaduw van die verdomde bomen. Kappen!
Sommige bewoners, klein in getal, nemen die overlast voor lief. Die zien dat groen de nodige variatie brengt in de eentonigheid van baksteen. Die weten de schaduw in steeds warmere zomers te waarderen. Die beseffen dat vogels en insecten niet zonder bomen kunnen.
In een nieuwe straat in de Boxmeerse wijk Maasbroeksche Blokken heeft de gemeente drie bomen geplant. Zuileiken, zo heten ze. Ze zijn best al hoog. Tegenwoordig kun je flinke bomen goed verplanten.
Het valt niet goed bij een aantal bewoners. Ze wachten met hun gemopper niet tot de buurtbarbecue. De aarde is nog maar nauwelijks aangestampt, maar het klachtenlijstje is al ingevuld. Zelfs de lijnen waarmee de bomen gezekerd worden, totdat de wortels vastigheid hebben gevonden, roepen weerstand op.
Had de gemeente de bewoners inspraak moeten geven? Had gekund. Maar ik denk dat de bomen-zonder-overlast die de wijk had willen hebben, niet bestaan. Ja, misschien wel. Van plastic. Zo één als ik op zolder heb liggen. Heb ’m op Driekoningen afgetuigd.