Arnhem stuurt vanaf vandaag sfeerkeepers mee met boa’s die moeten controleren of de kasteleins QR-codes van de klanten scannen. Ik las dat nieuwe woord in de kop en moest denken aan mijn voetbalcarrière. Nou ja, groot woord. Maar ik mocht vroeger echt wel eens mee voetballen met de jongens in de buurt. Ik blonk niet uit in het spelletje. Ik mocht alleen meedoen als ik bereid was in de goal te gaan staan. Dat waren twee jassen. Ik schoof die stiekem wel eens wat dichter bij elkaar, maar het voorkwam niet dat de meeste ballen er toch in gingen. Maar ja. Er moest toch iemand tussen die twee jassen staan.
Ik was wel goed in aanmoedigen. En mijn elftal moed inpraten als we achter stonden (met mij in de goal: vaak). En af en toe een kwinkslag het veld ingooien; die gooide ik zelfs beter dan een bal. Goed beschouwd was ik een echte sfeer-keeper.
Maar toen las ik het artikel onder de kop. Blijkt dat het een samenstelling is van het Nederlandse woord sfeer en het Engelse keeper. Ja, dan zet je mij op het verkeerde been. Dat stomme Engels. Noem het gewoon sfeerbewaarder: iemand die de sfeer bewaart terwijl de boa een onplezierige boodschap brengt. Geloof niet dat ik daar goed in ben.
Gennep gaat zijn boa’s van camera’s voorzien. Het idee daarachter is dat iemand die de boa wil bespugen –schijnt heel populair te zijn – zijn opgerochelde spuug weer inslikt als ie de camera ziet. Gaat vast werken. Wie wil er nou spugend op youtube komen te staan.
Maar toch. Al die camera’s. Het wordt echt Big Brother op deze manier. Dan geloof ik toch meer in het idee van Arnhem. Is ook beter voor de werkgelegenheid. Dus niet elke boa een bodycam geven, maar een sfeerbewaarder aan zijn zijde.