Vroeger mocht ik alleen naar de kermis als ik braaf was geweest. Anders kreeg ik geen kwartje van papa.
Wie nu naar de kermis in Beugen of Maashees wil, moet bij de ingang van het kermisterrein laten zien dat ie vrij is van corona. Dus de negatieve uitslag van een recente test laten zien óf het bewijs dat je tegen het vermaledijde virus bent ingeënt. Logisch. De pandemie is nog niet voorbij, ook al mogen vanaf vandaag de mondkapjes af. Ik vermoed dat Beugenaren en inwoners van Maashees gewillig hun papiertje of app laten zien.
Toch moeten we er even bij stilstaan. Bij het bizarre feit dat je alleen naar de kermis mag met een bewijs van goed gedrag. Als iemand me dat pakweg anderhalf jaar geleden had voorspeld, dan zou ik hem of haar hartelijk hebben uitgelachen. Het idee dat we binnen afzienbare tijd een samenleving zouden hebben ingericht waarin het heel normaal is dat je moet bewijzen dat je kerngezond bent voordat je een hekje wil passeren, dat je er geen enkele moeite mee zou hebben dat de tandarts, voordat hij zijn boor in je glazuur zet, je koorts opneemt, nadat je thuis al een vragenlijst over je gezondheid hebt ingevuld, dat je zonder aarzelingen je naam en e-mailadres zou opgeven aan een jou onbekende ober of kastelein omdat je anders kunt fluiten naar dat biertje in zijn café…
Ik doe er braaf aan mee, al is het niet van harte. Ga ervanuit dat, dankzij de vaccinatiecampagne, de privacy schendende maatregelen zoetjesaan minder worden. Maar ik houd er een ongemakkelijk gevoel aan over. Het gemak waarmee de regels werden ingevoerd, hoe meegaand we zijn. Als we ons als makke schapen naar de test- en prikstraat laten leiden, naar welke straat dan nog meer?