Als ze in de Graafse Rogstraat een parkeerplaats laten vervallen, kunnen blinden gemakkelijker oversteken. Maar Grave, ooit blindenhoofdstad van Nederland, is daar niet zo happig op. In de historische binnenstad is de parkeerdruk al zo hoog.
Eerst dacht ik: maak het de blinden niet zo moeilijk. Eén P-plaats meer of minder, wat maakt dat uit. Maar als je de tijd even laat knabbelen aan een vraagstuk, kijk je er wat genuanceerder tegenaan. De stad kan ook niet zonder blik. De lokale economie gaat naar de gallemiezen als de consument zijn karretje niet om de hoek kan parkeren.
De gemeente gooit de deur niet helemaal dicht. Er wordt nog gepraat met het platform voor mensen met een functiebeperking, die aandrong op het laten vervallen van die parkeerplaats. Misschien is er een andere oplossing mogelijk. Misschien kunnen ze in ieder geval de trottoirs vrijhouden van scooters, fietsen en stoepborden. Dat blijkt ook nog steeds letterlijk een struikelblok te zijn.
Wim Pierik is een Graafse blinde die de Rogstraat weliswaar lastig vindt, maar zich er wel doorheen weet te wurmen, zei hij in de krant. Petje af.
Zaterdag werd ik in Mill geïnterviewd door Corné Kremers. Corné is blind. Was toch een tikkeltje benieuwd hoe dat zou verlopen. Het tweegesprek werd ook voor tv opgenomen. In een interview reageer je vaak ook op de lichaamstaal van de ander. Maar het liep als een speer. Dat was meer te danken aan de kwaliteiten van Corné dan aan mijn geratel. Eigenlijk was het enige afwijkende dat blaadje met braille voor zijn neus. Voor het overige was Corné gewoon de lokale Twan Huys.
Wim en Corné laten zien dat je in veel gevallen net zo functiebeperkt kunt zijn als je zelf wil.
Foto: Ed van Alem