Sneu voor de wegbereiders van de aanstaande gemeente. Nog sneuer voor de ontwerper. Maar het nieuwe logo lijkt inderdaad erg veel op een beeldmerk uit Hengelo. Ook dat is een minimalistisch wapenschild met de accolade als opvallend element.
Valt niet mee om een goed logo te ontwerpen. Een logo vertaalt de identiteit van een bedrijf of organisatie naar een simpel tekeningetje. Iets simpels maken klinkt simpeler dan het is.
Waarschijnlijk ging het zo: de ontwerper had het zoveelste ontwerp afgekeurd zien worden door de rest van het creatieve team. Die week was de prullenbak al twee keer vaker geleegd dan anders. Terneergeslagen zat hij over zijn toetsenbord gebogen. Hij zag het niet meer zitten. Toen viel zijn oog op de lettertekens en symbolen vóór hem, op al die bekende toetsen die hij al zo vaak had beroerd. Verdomd. Was niet elke toets van zichzelf al een logo? Zijn blik ging van links naar rechts en bleef haken bij een toets aan de rechterkant, op de derde rij van boven. Een vierkant haakje en een accolade. Op één en dezelfde toets! Wat een eenvoud, maar ook: wat een kracht! Als hij die accolade eens op zijn gat legde… ‘Eureka!’, schalde het door het kantoor.
De baas trakteerde op gebak. ‘Nu nog even een filosofietje erbij verzinnen. Iemand een idee?’
Ze zijn in goed gezelschap, hoor, die ontwerpers. Het eerste logo van de Olympische Spelen van Tokio leek als twee druppels water op het beeldmerk dat een Belgische designer had gemaakt voor een Luiks theater. Het logo verdween dan ook in de prullenbak. Toen werden de Spelen ook nog uitgesteld. Slecht voorteken, jongens. Snel terug naar de tekentafel. Misschien iets met een #? In de Maasheggen stikt het ervan.