De Sambeekse kerk wordt broekzaktheater. Leuk verzonnen door de initiatiefnemers. Ze zien in het kwijnende gebedshuis een kans om het verouderde Elsenhof te dumpen en een modern gemeenschapshuis te realiseren. Een warm tehuis voor wel 35 Sambeekse clubs. Waar de oudjes hun medicine ball laten rollen en harmonie Semper Unitas naar hartenlust kan blazen.
Het wordt een zaal met alles erop en eraan. Zodat er ook concerten gegeven kunnen worden. De initiatiefnemers dromen zelfs van filmavonden.
Alles op de schaal van Sambeek, natuurlijk. Daarom die term ‘broekzaktheater’. In de jaren tachtig zocht men een etiket voor het Weijertheater: moest vooral klein blijven. Stel je voor dat raadsleden wakker lagen over exploitatietekorten. Het treffende understatement werd gevonden in ‘vestzaktheater’. Zo ieniemienie klein dat het in de vestzak van Paulus de Boskabouter past. De term verdween na de officiële opening snel van de affiches. Het bleef bescheiden en er hoefde inderdaad nooit een extra cent subsidie naartoe. Toch?
Toen ik over de plannen las, dacht ik: Sambeek toont zich een goed voorbeeld van de vitale, krachtige, zelfbewuste kernen die het Land van Cuijk na de fusie wil hebben. Maar ik schrok van een getal: 500. Ze gaan in die zaal vijfhonderd stoelen neerzetten!
Noem je dat een klein theater?
De initiatiefnemers haasten zich te zeggen dat ze de schouwburg Cuijk, die vanaf 1 januari nog meer voor en van ons allemaal is, inclusief eventuele exploitatietekorten, niet gaan concurreren. In Sambeek treden straks alleen amateurs op en regionaal bekende artiesten.
Dus wel het formaat broekzak, maar dan die van een dikke Zammukse boer, met een hele diepe scheur erin.
foto: Geurt Franzen