De eigenaar van die roestige staketsels aan het einde van de Veerstraat in Boxmeer wil er weer een volwaardige betonmortelcentrale maken. De gemeente ziet het niet zitten. Het is immers in het Maasheggengebied. Waarvan zo’n beetje iedereen nu wel overtuigd is dat het een uniek cultuurlandschap is. Dat niet voor niets de Unesco Man & Biosphere status gekregen. Wat niet wil zeggen dat er in het Maasheggengebied niet gewerkt mag worden. Wel dat die activiteiten in balans moeten zijn met de omgeving.
Blijkbaar ligt er nog een stoffige vergunning die nooit is ingetrokken. De gemeente heeft geen stok om mee te slaan. De milieuvereniging verzet zich dapper tegen de zoveelste onnodige aantasting van ons landschap.
Wie op die plek opnieuw beton wil gaan mixen, die heeft óf jarenlang onder een steen gelegen óf interesseert zich geen moer voor het landschap, laat staan voor de mens die in de natuur de stress van de dagelijkse ratrace van zich af wil fietsen of wandelen.
Die eigenaar wil in het natuurgebied een bedrijf herstarten dat, afhankelijk van het aantal kubieke meters beton, in milieucategorie 3 of 4 valt. Aanvoer, productie, voorraad en transport, dat zijn de activiteiten. Oftewel: herrie, herrie, herrie en onveiligheid. Vrachtwagens die slalommend over een weg zonder fietspaden bulderen, een weg die dagelijks door honderden e-bikers als toeristische route wordt gebruikt, deel van een toeristisch knooppuntennetwerk.
Nat beton kan niet over grote afstanden vervoerd worden. En het kabinet wil de komende jaren een miljoen huizen bouwen. Dus ik snap die dollartekens in de ogen van de eigenaar. Kan geen kwaad als ie ook alvast een fonds vult voor de bermmonumentjes.
Foto: Ed van Alem