Zo snel kan het gaan. Grave doet op 1 januari gewoon mee met het Land van Cuijk. Deze week in een handomdraai in een digitale vergadering besloten. Den Haag heeft er nog iets over te zeggen, maar ach, daar hebben ze genoeg aan zichzelf.
Land van Cuijk wordt, met bijna 90.000 inwoners, groot. Vergeleken met de andere 348 staat de gemeente straks, wat inwoneraantal betreft, op de 39e plaats. Iets kleiner dan Oss, groter dan Heerlen, Gouda of Lelystad. Van de zestig Brabantse gemeenten worden we nummer zeven.
Kijk je naar oppervlakte dan wordt het Land van Cuijk pas echt groot: met ruim 341 vierkante kilometer wordt het veruit de grootste van Brabant (nummer twee, Altena, 200 km2, laten we ver achter ons) en op de schaal van Nederland neemt het Land van Cuijk straks de achtste plaats in.
Het zijn maar cijfers. De uitdaging wordt om groot te zijn in daden. Voor zo’n uitgestrekte gemeente, met niet minder dan 33 dorpen en stadjes, wordt het een flinke opgave om eenheid te creëren. Om de inwoners van de allerkleinste gemeenschappen, het gevoel te geven dat ze ertoe doen. Om ervoor te zorgen dat hun geluid niet wordt overstemd door schreeuwers uit grotere dorpen. Wie het Herindelingsadvies van het Land van Cuijk leest, ontdekt dat de bestuurders er veel aan gelegen is te voorkomen dat kleine kernen bevangen worden door het Calimero-effect. Maar die kernen hebben zelf ook een rol. Als die vergenoegd achterover gaan leunen als de wipkip of voetbalkantine in het eigen dorp is veiliggesteld, komt van verbinding niets terecht. Dan blijkt het grote Land van Cuijk uit los zand te bestaan. De tuinder weet: planten groeien het best op zavel, een stevig mengsel van zand en klei.