Ik begrijp dat het eigenlijk niet de bedoeling is dat ik schrijf over dat achterdeurtje dat Boxmeerse winkeliers hebben verzonnen. Daarmee omzeilen ze de vier-uur-tevoren-afspraak-maken-regel. Het heet shoplicht: bij de ingang zie je aan een stoplicht of het maximumaantal toegelaten klanten (één per 25 vierkante meter) is overschreden. Groen: komt u maar, rood: even wachten. Is het toegestaan? Ik denk dat de vindingrijke winkeliers een grijs gebied betreden waar, afgezien van dat stoplicht, weinig verlichting brandt.
Heel begrijpelijk dat ze geen publiciteit wensen. Niet omdat ze bang zijn voor de boa’s want de gemeente schijnt een en ander te gedogen. Wel omdat de kans bestaat dat de winkelstraat binnenkort vol wachtende klanten staat. Dat ze van heinde en verre naar Boxmeer komen om op een soort van bijna gewone manier te komen shoppen. Stel je voor dat het virus meereist.
Het verstandigst zou zijn als buurgemeenten het idee zouden overnemen. Dan wordt de mensenmassa verdeeld, net als de omzet. Wel zo eerlijk. Vandaar dat ik er toch maar over schrijf.
Vorige week winkelde ik zelf. Had me via de website keurig vier uur van tevoren ingeschreven op een tijdslot. Op het afgesproken tijdstip meldde ik me bij de winkelier, zei dat ik een afspraak had en werd binnengelaten. De winkelier was druk en geloofde me op mijn woord. Zoals hij ook de man die na me binnenkwam op zijn woord geloofde. Ook die had een afspraak, zei hij. Na het afrekenen, die klant was sneller dan ik, zei hij met een triomfantelijke grijns op zijn gezicht: ‘Bedankt hè, ik had helemaal geen afspraak!’
De winkelier haalde zijn schouders op. Ik wenste de vertrekkende klant in stilte een besmetting toe.
Foto: Ed van Alem