Enquêtes, beu ben ik ze. Bijna dagelijks valt zo’n vragenlijst in mijn mailbox. Haal ik de auto op na een kleine beurt, ben ik koud thuis of daar kleppert de digitale brievenbus: pling! ‘Hoe was de service? Zou u ons bedrijf bij anderen aanbevelen?’
Van de zomer had ik met Ikea een fikse digitale ruzie over hun garantie. Waarna ik moest concluderen dat die volgens de Zweedse kleine lettertjes ‘bluff’ was (Zweeds voor ‘wassen neus’). Prompt de volgende dag een enquête in de mail: ‘Hoe hebben we het gedaan? Help ons een betere Ikea-ervaring te creëren!’
Reken maar dat ik ze geholpen heb.
Eerlijk gezegd vind ik uitkomsten van enquêtes wél interessant. Vooral als die verschillen in de tijd. Dat in juni 73 procent van de Nederlanders een coronavaccin wil laten inspuiten en dat het percentage deze week, volgens een nieuwe enquête, 60 procent is. Fascinerend. Dat media en deskundigen zich dan haasten met analyses terwijl ik heel simpel denk: hebben jullie dat de tweede keer aan dezelfde mensen gevraagd?
Nu dus de enquête over het Land van Cuijk. Over de aanstaande nieuwe gemeente. Met enige huiver opende ik de vragenlijst. Ik ben nogal van de nuances, meestal zit mijn antwoord niet bij de opties. Inderdaad. ‘Over welke voorzieningen wilt u graag meepraten?’ Ik wil graag meepraten over cultuur. Dan blijkt dat ik alleen een vinkje kan zetten bij ‘sport- en culturele voorzieningen’. Sport? Zal me worst wezen of er een gymzaal bijkomt. Enige optie die overblijft: ‘weet niet’.
Opmerkelijkste vraag: ‘Welk geslacht staat in uw paspoort?’ Huh? Voor de zekerheid gecheckt. Gelukkig, er staat wat ik voel dat ik ben. Enige keer dat ik de optie ‘weet niet’ niet heb hoeven aanvinken.