Wel of niet een mondkapje op school? De middelbare scholen worstelen met die vraag, nu hun klassen weer volstromen met pubers. Eén op de vijf scholen heeft het mondkapje verplicht gesteld of adviseert kids zo’n kapje te dragen. Op het Merletcollege, met scholen in Cuijk, Grave en Mill, nemen ze het zekere voor het onzekere: mondkapjes op in de gang. In de klas mogen ze af.
Ik heb medelijden met de brugpiepers. De hele zomer zijn ze maar met één ding bezig: wat wordt mijn stijl in de nieuwe klas? Een rugzak van Eastpak of van Vans? Schriften met een tijgerkop van de Hema of toch maar Supertrash?
En nu ineens die mondkapjes. Stel je voor dat je uit de toon valt bij de rest. Voor de ontwerpers van schriften en schoolagenda’s kwam corona te laat: die hebben nog geen bijpassende mondkapjes gemaakt.
Staat zo’n puber voor de spiegel op de eerste schooldag. Zojuist heeft ie dat goedkope blauwe prul, waarvan zijn moeder er goedbedoeld vijf bij de Zeeman heeft aangeschaft, à 2,99 euro, in een hoek gesmeten. ‘Mam, ik ben toch geen verpleegster!’
Verwarring alom in de bestuurskamers van al die scholen. Maar het meest nog in de hoofden van die arme kindertjes.
Onze oosterburen zijn duidelijker. Mijn dochter staat in Keulen voor de klas. Maandag begonnen de lessen. Mondkapjes verplicht, voor leerlingen van álle leeftijden, ook ín de klas. Alle leraren en álle leerlingen vooraf op corona getest. Positief geteste docenten moeten uiteraard in quarantaine. Hebben ze in een oranje land vakantie gevierd, ontvangen ze géén loon en géén ziektegeld.
Mijn dochter geeft muziekles. Ik zeg: ‘Hoe kunnen die kids nu zingen met een kapje op.’
Zegt ze: ‘Zingen? Dat is hartstikke verboden.’