Je kunt een stukje van de Vierlingsbeekse kerk kopen. Niet letterlijk natuurlijk. Het gaat om aandelen. Voor 500 euro ben je mede-eigenaar.
Het is een dappere poging om het gebouw voor de gemeenschap te behouden. Als een verlaten schip deint het op de golven van de tijd. Alleen de buitenkant herinnert nog aan de rituelen van weleer die de samenleving tot cement dienden. Binnen heeft het stof de afdrukken van genaaste heiligenbeelden uitgewist.
Om te voorkomen dat het gebouw tot sportschool of tapijthal wordt omgetoverd, probeert het dorp zelf met obligaties de benodigde 350.000 euro bij elkaar te brengen.
En dan? Het gemeenschapshuis verderop is aan opknap toe. Misschien kan de kerk die functie overnemen. Dat is elders, in Vortum en Cuijk-Noord bijvoorbeeld, ook gedaan. En met succes. In Sambeek dezelfde plannen.
Gebouwen die voor plechtige samenkomsten waren bedoeld, die de grootsheid van het katholieke geloof moesten uitdragen en als uitstalruimte dienden voor pracht en praal waren bij uitstek groot en monumentaal. Wat gelijkstaat aan duur in onderhoud. Slopen is, rationeel gezien, eigenlijk het verstandigst.
Maar zelfs de meest verstokte atheïst zal zich verzetten als we alle overbodige kerken in de regio aan de sloophamers van de firma Laarakkers zouden toevertrouwen. Al was het maar omdat onze dorpen er ongelooflijk saai door zouden gaan uitzien. De kroeg is er ook al niet meer…
Goede zaak dus, dat we proberen de kerkgebouwen te behouden. Voor mij hoeven ze niet te herinneren aan rituelen, dogma’s en machtsvertoon. Wel kunnen ze een rol spelen in onze onstuitbare behoefte om samen te komen. En wie weet, worden ze de plek waar nieuwe rituelen ontstaan.