Tegenover Jan Linders in Boxmeer staat een in plastic gehuld beeld op wacht. Een waker op het Titus Brandsmaplein die zich ogenschijnlijk niets aantrekt van al die supermarktbewegingen om hem heen. Waakt hij over de ingang van de winkel die meer dan eens bij avondval bezoek kreeg van een onverlaat die dreigend de inhoud van een kassa opeiste?
Nee, het is Titus en Titus waakt niet over aards goed. Hooguit over des overvallers zielenheil. ‘Zou je dat nou wel doen, jongen?’
U en ik hebben al een glimp mogen opvangen van het beeld van de zaligverklaarde karmeliet. Was geloof ik niet helemaal de bedoeling dat deze krant vorige week al een foto van het fraaie beeld van kunstsmid Juul Baltussen liet zien. Titus is, nadat hij op zijn sokkel werd geplaatst, snel weer in plastic verpakt. Komende woensdag gaat het omhulsel eraf en zal zijn bebrilde profiel voor iedereen zichtbaar zijn.
Beetje jammer wel. Ik vind het eigenlijk veel spannender zo. Onlangs overleed de kunstenaar Christo. Die had van het inpakken van monumentale gebouwen een levenswerk gemaakt. Kunstwerken die ingepakt aan zeggingskracht wonnen omdat ze de verbeelding prikkelden. Kun je de vorm afleiden aan de contouren van het plastic? Of stelt het toch iets anders voor?
Gelukkig heeft Juul Baltussen met de nodige vrijheid zijn beeld van Titus gemodelleerd. Je kunt er doorheen kijken. Dus nog genoeg over dat de kijker prikkelt.
Heeft lang geduurd voordat Boxmeer zijn Titusbeeld kreeg. Bolsward, Dokkum, Dordrecht, Oss en Nijmegen gingen ons voor. Geeft niet. De beeldenstorm die nu over de wereld raast, laat zien dat treuzelen een voordeel heeft. Dat je zeker weet dat de gelauwerde echt van smetten vrij is.
Foto: Ed van Alem