Zag van de week tijdens de avondwandeling een aandoenlijk affiche hangen achter het raam van de Boxmeerse basisschool De Weijerwereld: ‘Wij missen jullie.’ Ach gut, de juffen en meesters missen de kinderen. Ik verwacht binnenkort ook zo’n groet op de stoep tegenover. In stoepkrijt. Niet van de kids, maar van de ouders.
Een frisse neus halen is geoorloofd, zegt de premier, vandaar die wandeling tussen avondmaal en het Journaal met de trieste RIVM-dagkoersen. Het is dan best druk. Stelletjes als wij, uit hetzelfde huishouden dus met permissie dichter bij elkaar dan de beruchte anderhalve meter, die al die andere wandelende stelletjes al van verre in de gaten houden. Loop je op dezelfde stoep, dan treedt vele tientallen meters vóór de confrontatie een mechanisme in werking: het ontloopmechanisme. Er zijn twee varianten. De eerste is het veiligst: één van de stelletjes steekt over en wandelt over de tegenovergelegen stoep verder. Het tweede vraagt actie van beide stelletjes en vergt soms wat acrobatiek om uit elkaars veilige zone te blijven. Overigens: die zone heeft een diameter van drie meter, hè. Dat vertelt Rutte er nooit bij. Dat je die anderhalve meter ook links en rechts en achter je moet aanhouden. Je kunt immers ook in je nek geniest worden. Ik kom na het boodschappen doen altijd met een stijve nek thuis. Van het steeds links en rechts en achteromkijken of mijn veilige zone niet wordt belaagd. Goed, die tweede variant dus vereist dat van elk stelletje één lid achter de ander gaat lopen. In ganzenpas kies je de uiterste rand van de stoep en de tegemoetkomende wandelaars doen hetzelfde, maar wijken op het moment suprême even uit naar de goot. Is krap, maar het gaat net.