Voor alles wat je doet of laat in het verkeer ben je verantwoordelijk. Behalve als de overheid dat is. De scheidslijn is echter onduidelijk, het grensgebied is grijs gebied.
Neem iets simpels als de nieuwe parkeervakken in het centrum van Mill. Er wordt geklaagd. De vakken zouden te klein zijn, je auto in zo’n vak manoeuvreren blijkt een kunststuk te zijn.
Er zijn de nodige deuken en krassen geteld op het parkeerterrein. Die blijken vooral door ánderen te zijn gemaakt. U kent dat wel: je komt met je tas vol boodschappen bij je karretje aan en weet zeker: die kras was er net nog niet.
De overheid, de gemeente in dit geval, wast de handen in onschuld. Want de vakken voldoen aan de voorschriften. Ergo: de automobilist is zélf verantwoordelijk. Moet maar beter oppassen. Dat de consument die zelf goed parkeert dankzij de twijfelachtige vakken de dupe wordt van andere foutparkeerders – een briefje achterlaten met naam en adres wordt ook al niet meer gedaan -, daar heeft de overheid geen boodschap aan.
Vergelijkbaar geval: Brabant die niet langer de provincie met de meeste verkeersdoden wil zijn. Het provinciebestuur meent wel voldoende te hebben gedaan om de wegen veilig te maken. Maar er vallen nog steeds doden (150 in 2018). Die zijn de schuld van de automobilisten zelf. Schrale troost: de provincie begint een campagne om ons Brabanders erop te wijzen dat we zélf verantwoordelijk zijn in het verkeer.
Er valt geen speld tussen te krijgen. We zíjn zelf ook verantwoordelijk. Maar wat de bestuurders over het hoofd zien is dat we ménsen zijn, geen robots. En daarom eindigt de verantwoordelijkheid van een bestuurder niet bij een door hem getrokken witte of blauwe streep.
Foto: Ed van Alem