Dwarskijker van zaterdag 9 november 2019
‘Heeft u al van mijn Pantein gehoord?’
Ik keek de dame die me in de wachtruimte van Maasziekenhuis Pantein aansprak vragend aan.
‘Uw Pantein?’ Ik keek om me heen. ‘Is dat een ander Pantein dat dít Pantein?’
Ik begreep het niet goed, zei ze vriendelijk. Ze duwde me een folder in de hand. ‘Het is niet míjn Pantein maar úw Pantein.’
Er flitste een mooie gedachte door me heen. Je hoort het wel vaker. Dat een instelling een financiële injectie kan gebruiken en een deel aan de klanten te koop aanbiedt. Soort van crowdfunding achteraf. Mijn hart maakte een sprongetje (het stikte van de witjassen dus ik maakte me geen zorgen). Boden ze me nu een stukje van het ziekenhuis aan? Zou best een aandeel willen hebben. Maar wel concreet. Geen stemrecht in het bestuur (brrr), maar het eigendom van een baksteen van de gevel of de stekker van een röntgenapparaat. Zoiets. En dat ik dan één keer in de maand langskom om te kijken hoe mijn baksteen of stekker erbij ligt. Kopje koffie in de kantine, samen met andere baksteen- of stekkerbezitters. Gezellig.
Ik dwaal af. Terug naar ‘mijn Pantein’. Dat is dus geen baksteen, maar een account waarmee je toegang krijgt tot je medisch dossier. Dat is heel erg ‘in’, dat ‘Mijn huppeldepup’. Ik heb al een Mijn KPN, een Mijn Overheid, een Mijn DigiD, Mijn OV-chipkaart en Mijn Pensioen. En nu dus een Mijn Pantein. Het wordt tijd voor een Mijn Wachtwoord want ik kan ze niet meer uit elkaar houden.
Goed. Ik probeerde Mijn Pantein meteen uit. Had toch niets anders te doen want de Quote 500 had ik al uit. Kreeg keurig toegang tot Mijn Pantein. Maar mijn gegevens kreeg ik niet te zien. Probeert u het morgen nog eens. Ja, doei. Doe mij maar een baksteen.
Foto: Hai Voeten