Best sneu voor Gennep. Eerst weet het stadje een uitstekende indruk achter te laten bij veel wandelaars van de Nijmeegse Vierdaagse. Wie dat wilde, kon tijdens de doorkomst een ansichtkaart versturen met de hartelijke groeten uit Gennep. De postzegel betaalde de gemeente. Mooie promotie.
Paar dagen later schrijft de Telegraaf dat pupillen van Dichterbij, de instelling voor hulpbehoevende jongeren, waarschijnlijk door uitzendkrachten zijn mishandeld, mogelijk zelfs misbruikt. Als het nieuws vervolgens pontificaal wordt gemeld op het NOS Journaal, is in één keer de goede indruk van de Groeten-uit-Gennepactie verdampt.
Het is nog maar de vraag of we ooit van die misstanden bij de Gennepse zorginstelling zouden hebben gehoord als enkele ouders niet naar de krant waren gestapt. De hele kwestie is al driekwart jaar oud. Pas nu er publiciteit komt, komt het management van Dichterbij met een verklaring.
Ik begrijp dat je zoiets onder de pet wil houden. Maar de oude wet van damage-control geldt ook hier: alles komt ooit een keer uit dus pak zelf de regie en meldt een kwestie zelf als eerste. Wie denkt de tijd aan zijn zijde te hebben bij het wegmoffelen van fouten of wanpraktijken, komt altijd bedrogen ooit. Je kunt wel hopen dat het vuil altijd onder het tapijt blijft liggen, maar vroeger of later tilt toch iemand een hoekje van de vloerbedekking op. Zelfs als je niets te verwijten valt, word je vanaf dat moment in de verdediging gedrukt en van die rol kom je niet meer af. Wie wat versluiert, is verdacht. Daar verandert geen ansichtkaart wat aan.
Kunnen we er iets van leren? Ja. Dat de zorg voor de hulpbehoevende medemens niet op het bordje van amateurs hoort te liggen.