Wentelteefjes. Dat is het toetje bij een etentje van het CDA Grave. Om te bekrachtigen dat deze lokale politici excelleren in kantelen. Hun ‘visie’ op herindeling is een koekje in de pan dat keer op keer gedraaid wordt.
Eerst is CDA Grave, net als de andere CDA’ers in het Land van Cuijk, vóór de vorming van een grote gemeente. Dan, na een referendum, verandert de mening. Het CDA houdt helemaal niet van referenda. ‘Het vergroot en verscherpt tegenstellingen in plaats van dat het draagvlak wordt vergroot’, zo heet het officieel. Maar goed, de Graafse CDA’ers vrezen stemmenverlies en laten de oren hangen naar steedse burgers die het niet kunnen velen dat de ommelanden het straks óók voor het zeggen krijgen.
Ineens tégen dus.
Nu Boxmeer, Cuijk en Sint Anthonis wel gaan fuseren, wordt het Graafse pannenkoekje opnieuw omgedraaid. Nu doet de mening van de Gravenaar er niet toe en zet het CDA de deur voor fusie wagenwijd open. Niet voor het Land van Cuijk, waarmee de stad al eeuwen verbonden is, maar voor Uden en Oss en zelfs het Gelderse Wijchen.
Oss is na vier fusies in 25 jaar wel groot genoeg. Uden zit midden in een fusie met Landerd, kost al zweet en tranen. Een fusie over de provinciegrens heen, is een brug te ver.
Kinnesinne, dat is het. Cuijk zegt wél ja tegen herindeling en dat zet de ambtelijke samenwerking met Grave op losse schroeven. Het Verraad van Cuijk, zo zal het, nadat de zoete toetjes met port waren weggespoeld, wel zijn genoemd. Dat moet natuurlijk gewroken worden. Maar meer dan Graafse bluf is het niet. Een wanhopige schreeuw vanaf de loswal, waarvan de echo snel uitsterft over de Maas.
Als je een wentelteefje te vaak omdraait, wordt het zwart.
