Die mevrouw uit Sint Hubert gaat ten einde raad haar huis uit. Hoewel ze het eigenlijk goed naar de zin heeft in dat huurhuis van woningcorporatie Mooiland. Maar die mevrouw heeft last van rondzingende stroom en ergens in de buurt van dat huis zit volgens haar de bron van die ellende.
Ik heb geen idee of de verhuurder haar klachten serieus neemt. Is moeilijk denk ik, als je het zelf niet voelt. Ik heb ook geen idee of die rondzingende stroom echt bestaat. Maar als iemand ergens last van heeft, moet je dat serieus nemen.
Ze heeft zelfs een nachtje buiten gekampeerd, voor de deur van de woningcorporatie. Mooi gebaar, vind ik. Dat je laat zien dat het je menens is. Hondje Dorus protesteerde mee. Een solidaire hond om jaloers op te zijn. Leverde een aandoenlijke foto op.
Ik heb er dus verder geen mening over. Ik moest alleen denken aan Better Call Saul. Geweldige tv-serie. Het is een prequel, zo noemen ze dat, van die al even geweldige serie Breaking Bad. Een afgeleide serie die achteraf wordt gemaakt, maar in de tijd gezien zich afspeelt voor dat verhaal van Breaking Bad.
Afijn, zoekt u dat maar eens op. Maar in Better Call Saul heeft de broer van de hoofdpersoon ook last van stroom. Veel erger. Niet alleen thuis, overal. Zijn huis in aluminium ingepakt en wie op bezoek komt, moet zijn mobieltje in de brievenbus aan de straat deponeren. Anders kom je er niet in. Vreselijk. Levert geweldige tv op.
Die mevrouw uit Sint Hubert heeft dus ook zoiets. Heel vervelend natuurlijk. Maar toch ook een tikkeltje spannend. Je zou het eigenlijk even moeten voelen. Maar ja. Steek je zomaar een spijker in het stopcontact? Dan kijk ik toch liever naar tv. Is soms al echt genoeg.
Geurt Franzen schrijft tweemaal per week (woensdag en zaterdag) de column Dwarskijker voor de editie Maasland van De Gelderlander