Ik bedrijf de journalistiek inmiddels al een paar jaar vanaf de zijlijn. Ren niet meer dagelijks achter kleine en iets grotere gebeurtenissen in de regio aan en om die in een paar regels samen te vatten in een kolommetje. Ik neem er nu mijn tijd voor en zoek de verdieping.
Bladerend in de krant van deze week hoorde ik de echo van een opmerking die me als regiojournalist bijna dagelijks werd toegevoegd. Deze: ‘Waarom kloppen jullie het slechte nieuws altijd zo op? Waarom brengen jullie niet meer goed nieuws!’
Ik zocht het antwoord bij anderen en bij mezelf, maar kon zelden de vraagsteller tevreden stellen. Je kunt antwoorden dat nieuws een eigen dynamiek heeft, dat de mens eerder rode koontjes krijgt bij schokkend nieuws en dat het slechte nieuws dat een ander overkomt ook iets geruststellends heeft: gelukkig, het treft míj niet. Het meest realistische antwoord is dat als alles loopt zoals we het het liefste hebben – de treinen rijden op tijd, auto’s botsen niet op de A73 en het is 24 graden met alleen ’s nachts een frisse bui voor het gazon – er geen nieuws te melden is.
Bladerend door de regionale pagina’s van deze week realiseerde ik me dat de notoire mopperaars die journalisten enkel als slechtnieuwsbrengers beschouwen een slechte week moeten hebben gehad. Lees mee: een man bezorgt 360 bossen rozen bij een verzorgingshuis. Oploo mag voor 265.000 euro een parkboerderij bouwen. Er zijn méér brugklassers aangemeld dan voorgaande jaren. De Rabobank gaat meer geld geven aan regionale initiatieven. Er komt een bijenhotel in Holthees. Sint Anthonis krijgt er een nieuwe winkel bij én heeft een plassend varken gekregen als watertappunt.
Nog wat te mopperen, iemand?
Foto: De Parkboerderij wordt gebouwd bij het openluchttheater in het Avonturenpark Oploo. © Ed van Alem
Geurt Franzen schrijft tweemaal per week (woensdag en zaterdag) de column Dwarskijker voor de editie Maasland van De Gelderlander