Crowdwatcher. Lijkt me een geweldige functie bij een evenement. De Mèrtzitting, die geslaagde kopie van de Venlose Zoepkoel, op carnavalszaterdag in Gennep, heeft zo iemand aangesteld. Die houdt vanuit een hoge positie de feestende bende in de gaten.
Mooie job. Je bent gratis binnen en hebt een jaloersmakend uitzicht. Want je moet alles kunnen overzien. En je hebt macht. Wordt het te druk in die ene hoek of ontdek je iets wat tegen de regels is, druk je op de knop van je walkietalkie.
‘Harry, treedt eens op. Ongeoorloofde polonaise ter hoogte van bar 2. Aanstichter is een kerel met een roodharige pruik, bloemetjesjurk en neptieten. Over.’
De waarde van zo’n druktekijker – veel mooier woord natuurlijk – neemt met het jaar toe. Een beetje feest kán binnenkort gewoon niet meer zonder druktekijker. Niet eens omdat het nodig is, maar vanwege de uitstraling. Komt er op affiches te staan: ‘Met crowdwatcher’. In vette letters en met vier uitroeptekens.
Het ene na het andere dorpsfeest gaat iemand uit de gelederen die taak geven. Anders gaat het publiek naar de concurrentie. Zo werkt dat nu eenmaal. Misschien gaan ze er wel VIPS voor vragen: ‘Met Guido Weijers als crowdwatcher!’
En elke straatbarbecue laat van de zomer een buurman uit het dakraam hangen met een verrekijker.
Misschien moet ik het overwegen als bijbaan. Kan er makkelijk bij. Met een huishoudtrapje van feest naar feest in mijn gele hesje. Voor half geld doe ik het in Holthees. Want ik vind het sneu dat ze daar van de gemeente geen dorpshuis krijgen. Daar komt bij dat ik in Holthees, gezeten op mijn trapje, tegelijkertijd best een stukkie kan tikken. Want om het druk te hebben, moet er wel drukte zijn, hè.
Geurt Franzen schrijft tweemaal per week (woensdag en zaterdag) de column Dwarskijker voor de editie Maasland van De Gelderlander