Dat het fietspad langs de Gennepse brug deze eeuw heeft gehaald, mag gerust een wonder heten. Zo’n smalle reep, met een diepe rivier aan de ene en ijzeren spanten aan de andere kant, waar fietsers uit twee richtingen overheen moeten, mag je gerust negentiende-eeuws noemen. Brugfietsen is een uitdaging, als een meute schoolgaande jeugd op je afkomt.
Een beetje dubbel fietspad heeft op zijn minst een berm waar je kunt uitwijken. Hier is in noodgevallen alleen de Maas. Het wordt ook drukker. De e-bikegeneratie vult de daluren, als de kinderen op school zitten, met gemak op.
Ze gaan nu onderzoeken hoe het fietspad een upgrade kan krijgen. Brabant en Limburg steken er elk een halve ton in. Ingenieurs mogen zeggen hoe het moet. Op internet kritische reacties. Dat een ton te veel is voor een onderzoek. Ach, wat is 100.000 euro. Voor dat bedrag kunt u mij al een heel jaar inhuren. Schrijf ik elke dag een persoonlijke column voor uw Facebookpagina.
Begrijp best de provincies zo’n bedrag liever aan een ingenieur geven.
Misschien hangen ze een nieuw fietspad aan de zijkant. Hopelijk komt er aan beide zijden een. Want heen en weer kun je het beste scheiden. Misschien gaan ze de pijlers wel gebruiken waar vroeger het spoor overheen liep. Slim.
Fijn dat er wat gebeurt. Maar eigenlijk is het prutswerk. Moet die ouderwetse brug niet helemaal vervangen worden? Zoveel ruimte is er voor auto’s ook niet. Een beetje moderne trekker houdt het verkeer aan twee kanten op. Kom, gooi er nog een tonnetje tegenaan voor een onderzoek naar een compleet nieuwe overspanning. Dan meteen ruimte reserveren voor een CO2-neutrale zweeftrein. En een kabelbaan. Exclusief voor de grijze golf.