Het wordt een maand lang druk aan de Beijerbos in Haps. Waarna op 1 augustus de file bij de milieustraat oplost en de gele hesjes die toezicht houden zich bij het UWV melden. Worden de drooggevallen sloten in het Land van Cuijk weer gevuld. Met troep.
Iedere klusser die afval dat niet in een tariefzak past heeft opgespaard, perst in juli een aanhangwagen vol en maakt nog snel een ritje. Vanaf 1 augustus wordt afval dat tot nu toe gratis kon worden gebracht – hout, hard plastic – beboet. 15 euro per kuub. De blauwe zak wordt ook duurder.
Wie dit verzonnen heeft, veert op van zijn ergonomische bureaustoel en roept: ‘Geen boete, een bescheiden tarief!’
U en ik weten beter. Was het een tarief, dan hing bij de poort een lijst waarop stond wat het verwerken van een strook overgebleven laminaat kost en hoe duur het is om een tuinstoel met drie poten tot herbruikbare plastic korrels te vermalen. Dat een winkelier zijn prijsjes afroomt, snap ik. Die 15 euro komt uit de lucht vallen. Een overheid laat zijn burgers eerlijke tarieven betalen, die transparant zijn opgebouwd. Anders is het motto ‘de vervuiler betaalt’ een goedkope slogan die slecht afvalbeleid maskeert. Dan is dat kuubtarief een boete. Had je maar niet zo ruim laminaat moeten inkopen.
Het Land van Cuijk krijgt zijn afvalbegroting niet op orde. Een gat van zeven ton. ‘De kosten vallen hoger uit dan verwacht’, zo luidt de verklaring. Duidelijker kun je je eigen brevet van onvermogen niet omschrijven. ‘Hoger dan verwacht’ betekent dat je niet kunt begroten en ‘de kosten vallen hoger uit’ betekent dat je de onderhandelingen met afvalverwerkers hebt laten doen door een stagiair van een vmbo uit Maastricht.