‘U moet zo meteen ook maar wat nemen’, zegt de muzikant, terwijl hij zichzelf op het podium nog een glas witte wijn inschenkt. ‘Houd u in de pauze vooral niet in, bestel maar flink aan de bar. Want dit theater krijgt geen cent subsidie.’
Ik zet me schrap. Dadelijk gaat hij, om zijn aansporing kracht bij te zetten, ook nog dat ene liedje zingen. Van die vrolijke Limburgers uit America: Bestel mar, bestel mar. Maar het valt mee; de zanger van mooie luisterliedjes neemt een slok en vervolgt met het repertoire waar wij voor gekomen zijn.
Een theater succesvol exploiteren zonder subsidie, dat zal niet meevallen. Dan sta je er ook niet van te kijken dat de dame die het theaterprogramma samenstelt, dezelfde is die bij de ingang van de zaal je e-ticket scant, dezelfde is die de artiest op het podium introduceert en in de pauze een handje meehelpt achter de bar. Waar het druk is, want de aansporing van de artiest aan het publiek om het niet tot één consumptie te beperken, blijkt niet aan dovemans oren te zijn gericht.
Dat een theater het niet alleen van de kaartverkoop moet hebben, is duidelijk. Vanavond betaalde ik 15 euro en er kunnen echt geen tweehonderd man in de zaal. Die was helemaal uitverkocht, maar het honorarium van de liedjeszanger en zijn compagnon zal een groot deel daarvan, zo niet alles, opslorpen.
Beetje raar is het wel. Dat het theater het niet zonder alcohol kan stellen. Want dat is toch wat er in de meeste glazen zit die over de bar gaan: bier en wijn.
Niet alleen de kassa van het theater staat onder druk, het geldt ook voor de portemonnee van de artiest. De grote namen kunnen zich wel bedruipen, maar de rest moet sappelen. Een cd’tje verkopen, dat zit er niet meer in. We luisteren wel via Spotify en dat levert veel minder op voor de muzikant. Na afloop van elk concert staat op een tafel bij de uitgang wel een doos met cd ‘s. Maar ook daar loopt het niet storm, ook al zet de muzikant met alle plezier een handtekening op het schijfje.
Wie toch een boterham wil verdienen, moet het van live optredens hebben. Het aanbod is dan ook immens. Of je nou van toneel houdt, of musical, of van rockmuziek of singer-songwriters, u en ik kunnen elke avond op meerdere plekken terecht.
Mijn portemonnee laat dat helaas niet toe. En al was mijn portemonnee een hoorn des overvloeds, ook al was het een onuitputtelijke bron, dan nog zou ik niet elke avond in de rij staan met mijn kaartje. Niet dat ik opzie tegen elke avond vermaak op een podium. Nee, het is mijn lever. Die kan al die pauzedrankjes niet aan.