Zo, het paadje achter het Sambeekse klooster is niet langer naamloos. Redemptoristinnenpad. Drie keer woordwaarde, inderdaad. En heel geschikt als oefenstof voor de logopedist. Maar Rooinonnenpad was toch stukken beter geweest. Spreekt meer tot de[…]

Rijd ik midden in de nacht tussen Mook en Plasmolen, zie ik aan de overkant van de Maas een stralend licht opdoemen. De skybeamer van het Hapse relaxhuis Noblesse trekt zijn vrolijke lichtcirkels. Bijna thuis![…]

Nog vijf maanden. In veelbelovende letters staat het op de flanken van treinstel nummer 3226 geplakt. Nog vijf maanden. Dan worden de stinkende en walmende Wadlopers die zich dagelijks krakend en piepend een weg banen[…]

Zelfs het leugenbankje van gestapelde stenen was een kort leven beschoren. Het stond, net als de echte bank, de graafmachines op de Cuijkse boulevard in de weg. De vaste bankzitters geven niet op. Ook vandaag[…]

Ik heb de lamp wel eens kapot willen trappen. Van de straatlantaarn voor mijn huis, bedoel ik. Ik hoor het de makelaar nog zeggen, toen ik destijds met hem door het huis liep. “De lantaarnpaal[…]