Aan kerktorens geen gebrek in Cuijk, zo toont ons een tegeltableau in het Theatercafé van de schouwburg. Alsof de Sint Martinuskerk niet genoeg zou hebben aan twee hoge, spitse hemelbestormers, heeft de architect er nog een paar kleinere aan toegevoegd. Blijkbaar durfde architect Caspar Franssen anders de concurrentie met de oude kerktoren uit de vijftiende eeuw niet aan.
Die oude toren, geheel rechts op het tableau, staat er een beetje verweesd bij. Ooit bepaalde hij samen met de oude Martinuskerk de skyline van Cuijk. Maar de kerk werd begin vorige eeuw te klein en pastoor Sengers wilde een nieuw, groter gebedshuis. De sloper maakte korte metten met de eeuwenoude kerk. Dat de toren werd gespaard, heeft Cuijk te danken aan het provinciebestuur. Als het aan pastoor en gemeentebestuur had gelegen was ook die tegen de vlakte gegaan. Daar wilde de provincie Brabant niets van weten.
In de schaduw van de nieuwe Martinuskerk leidde de oude toren het grootste deel van de vorige eeuw een wat treurig bestaan. Totdat er een plek werd gezocht waar het verhaal van Cuijks rijke Romeinse historie kon worden verteld. De oude toren ontpopte zich als een prima locatie voor Museum Ceuclum. De Maas en haar uiterwaarden laten zich van boven van hun beste kant zien.
De nieuwe Martinuskerk is inmiddels ook al een eeuweling. Weer en wind, en het oorlogsgeweld van ’40-’45, hadden hun sporen nagelaten. Het monumentale gebedshuis was enkele jaren geleden dan ook dringend aan restauratie toe. Dankzij de gulle hand van subsidiegevers én Cuijkenaren kon die grootschalige opknap uiteindelijk gebeuren. Nu mag de kerk van binnen en van buiten weer gezien worden. Net als de schouwburg geeft de kerk de nodige glans aan het Cuijkse culturele leven, dankzij het monumentale Severijnorgel en het carillon in de zuidertoren. Dat vanwege de fraaie akoestiek programmatisch met de schouwburg wordt samengewerkt, hoeft dan ook niet te verbazen.
De tegeltableaus zijn ontworpen door Wim Kol, architect van de schouwburg. De tekeningen zijn ook van zijn hand.