Nog niet zo heel lang geleden werd er lyrisch gedaan over de ‘vondst’ van kleurenfoto’s die het dagelijks leven in de Tweede Wereldoorlog verbeelden. Een periode die we toch vooral van zwart-wit beelden kennen. Nog minder bekend is het feit dat al in de Eerste Wereldoorlog kleurenfoto’s werden gemaakt. Het procedé is door de gebroeders Lumière vanaf 1907 toegepast, vooral ten dienste van het Franse leger. Pas vanaf 1935 zijn kleurenfoto’s, dankzij Kodak, commercieel interessant geworden. Wie de kleurenfoto’s uit ‘de grote oorlog’ bekijkt, herkent naast de heroisch bedoelde foto’s van dappere soldaten en officieren achter het front, ook kapot geschoten huizen en kerkjes. Afgezien daarvan ogen ze vooral idyllisch. Op het slagveld waagde de kleurenfotograaf zich niet. Waarschijnlijker is, dat hij daar niet werd geduld. Censuur op foto’s is in de Eerste Wereldoorlog uitgevonden. Een van de foto’s, hiernaast, lijkt een icoon voor de eenzame soldaat in alle oorlogen. De universal soldier, ver van huis, nauwelijks beseffend voor wie en wat hij de ellende van de loopgraven doormaakt, zijn ransel afgedaan, eindelijk tijd voor dat heel basale, maar o zo belangrijke: een snee brood.