Sta ik van te kijken, dat natuurcamping De Vlagberg rond de jaarwisseling uitverkocht is. Alle 71 standplaatsen, met minimale voorzieningen, bezet. Wie zijn al die mensen die in de Sint Tunnisse bossen terug naar de natuur willen?
Ik moet er niet aan denken dáár het einde van het jaar te moeten beleven. Het wordt volgens het KNMI weliswaar zacht weer, maar toch, een graad of zes met niet meer dan een dun tentzeil als bescherming is niet mijn ding. Al helemaal niet nu. Ik blaf me rillend en snotterend, met een doosje pijnstillers naast het toetsenbord, door de dagen. Uit de luidsprekers vloeit zachte troost van de Top 2000, plaatjes die een sentiment opwekken waar mijn grieperig lichaam zich aan laaft. Denk dat op de natuurcamping geen radio wordt geduld.
2018 was, volgens de Chinese dierenriem althans, het Jaar van de Hond. Komt om de twaalf jaar terug en omdat het míjn jaar is, mijn geboortejaar, kan zo’n jaar alleen maar geluk brengen. Onzin natuurlijk. Ben ik veel te nuchter voor. Maar persoonlijke drama’s deden zich nooit in het Jaar van de Hond voor dus ik houd lekker aan die gedachte vast. Veel moois mogen zien dit jaar. Het mooist waren de oogjes van mijn kleindochter. Kijkers die me vanaf het eerste moment wijs aankeken. Ook zij is van het Jaar van de Hond. Goed volk: trouw, loyaal, open, eerlijk en verdraagzaam. Daarna volgt meestal een opsomming van negatieve kenmerken, maar die houd ik lekker voor me.
2019 is het Jaar van het Varken. Zal in Sint Anthonis, die de heilige met het varken als patroon hebben, ongetwijfeld met gejuich ontvangen worden. Ik neem aan dat ze in ieder geval de natuurcamping gaan uitbreiden.
Een gezellig uiteinde gewenst!
Foto: Ed van Alem