Eigenlijk ben ik al heel lang klaar met dat Hansa-debacle. En met mij heel Boxmeer. Behalve Vincent Ronnes dan. Hij blijft net zo toegewijd aan Lex de Lange als de nar aan King Lear van Shakespeare. Dat siert hem. En als u wilt weten hoe dat afloopt met die koning, moet u vanavond naar de Cuijkse schouwburg. Er zijn nog kaartjes.
Ik had me dus voorgenomen er geen letter meer aan te wijden, aan het kankerziekenhuis dat er nooit zou komen. Maar ik kan het niet laten. Niet nadat ik van de week in de krant las hoe slecht het gesteld is met het geheugen van ambtenaren. De enquêtecommissie die onderzoekt waar het is misgegaan met het ziekenhuis, kon het zelf niet geloven. Zei de gemeentesecretaris, dat is dus de man die het gehele ambtenarenapparaat aanstuurt, echt dat ie zich zo goed als niets meer kan herinneren?
‘Hansa, zegt u? Eh… van de pleisters?’
En het hoofd van de afdeling die ervoor moet zorgen dat zo’n ziekenhuis keurig wordt ingepast in het bestemmingsplan, had ook al een merkwaardig gat in haar geheugen. Wist zelfs niet meer of ze ooit in een Venrays hotel bij een bijeenkomst was geweest waar de gemeente zich aan de projectontwikkelaar presenteerde. Huh huh.
Het stemt me verdrietig. Niet dat debacle, daar ben ik wel overheen. En dat geld dat er voor niets ingestoken is, hoesten we met behulp van de ozb wel weer op. Maar dat we mensen op belangrijke posities hebben zitten met een slecht geheugen, dát vind ik ernstig. Zodra de commissie haar oordeel heeft gevormd – hoeft met dit soort lege antwoorden niet zo lang te duren, dunkt me – fluks een nieuwe opdracht aanvaarden: onderzoek het aanstellingsbeleid van de gemeente. Wordt er wel om diploma’s gevraagd?
Foto: de nar (l) en King Lear